NIJKERK - Het is eind oktober en we zitten de hele middag buiten op deze zeldzame zomerse dag. Dromerig koesteren we ons in de warme middagzon terwijl een late wesp onderzoekend de bloemen op de picknicktafel keurt. Het hondje van de vrouw in de rolstoel volgt het voorbeeld van vrijheid en springt op de grond. Hij snuffelt alle borders af tot hij zijn onderzoek staakt en rust vindt op de grens van schaduw en zon.
De mensen van de vijver zijn er weer. De laatste tijd zijn ze wat minder blij geweest met hun minimeertje voor de deur. ‘Het was zo groen, je zag gewoon niet waar het gras ophield.. en het stonk!’ Nog na gruwend schudt hij zijn hoofd. Vol verwachting kijken we hem aan. Nu komt het. Heeft hij de vijver leeggepompt, volgestort met aarde..?
Maar nee. Een brede grijns trekt over zijn gezicht. ‘Het is een wonder: yoghurt! Ik heb er een heel pak yoghurt in leeg laten lopen. En toen werd de vijver weer helemaal schoon. Na vier dagen. Zo helder dat ik elke prachtige vis weer zag zwemmen. Glanzend in de zon. Dat geloof je toch niet?’
‘Ze weten alles van je! Je bloedgroep, je burgerlijke staat, je godsdienst, je vingerafdruk en of je wel of niet ingeënt bent tegen allerlei bedreigende ziektes. Alles staat geregistreerd. En over een poosje kom je nergens meer binnen zonder een merkteken.’
Opgewonden roert onze gast in zijn koffie. Zijn lepeltje klettert tegen de binnenkant van de stenen mok. ‘En nu denken jullie natuurlijk dat ik een complotdenker ben, maar dit staat wel in de Bijbel!
Triomfantelijk kijkt hij de kring rond maar niemand lijkt erg onder de indruk van zijn betoog. We knikken hem vriendelijk toe waarna hij zichtbaar aangemoedigd verder gaat. ‘Dan heb je dus 666 op je voorhoofd staan hè! Nou ik niet dus. Ik wil niks meer met de overheid te maken hebben. Het gaat helemaal mis met Nederland. En met de rest van de wereld. Ik weet zelf wel wat goed voor me is. Ik ben mijn eigen baas.’